پایلوت مهاجرت آتلانتیک در سال جدید دائمی می‌شود

وزیر مهاجرت کانادا و سایر رهبران فدرال با همکاری هم، خبر از آغاز به کار برنامه دائمی مهاجرت آتلانتیک در سال جدید داده‌اند.

وزیر مهاجرت کانادا، شان فریزر و رهبران استانی اعلام کرده‌اند که از اول ژانویه ۲۰۲۲ پایلوت مهاجرت آتلانتیک دائمی خواهد شد. نام این پایلوت هم به برنامه مهاجرت آتلانتیک (Atlantic Immigration Program) تغییر خواهد کرد.

این برنامه مهاجرت به کانادا امکان مهاجرت ۶,۰۰۰ نفر در سال را به استان‌های آتلانتیک فراهم می‌کند.

پتیتپاس تیلور که عضو پارلمان و حزب لیبرال است و نیز مسئولیت Atlantic Canada Opportunities Agency را بر عهده دارد، همراه با رهبران استان‌های آتلانتیک در این مسیر به شان فریزر که خود اهل نوا اسکوشیا است، پیوسته‌اند و با او همکاری خواهند کرد.

فریزر گفته است که از زمان آغاز به کار پایلوت مهاجرت آتلانتیک در سال ۲۰۱۷ حدود ۱۰,۰۰۰ مهاجر جدید به استان‌های آتلانتیک آمده‌اند. کارفرمایانی که در این پایلوت شرکت دارند نیز در بخش‌های کلیدی نظیر سلامت و درمان، هتلداری، غذا و تولید، ۹,۸۰۰ جاب آفر داده‌اند. پس از یک سال بیش از ۹۰ درصد مهاجرانی که از طریق پایلوت مهاجرت آتلانتیک آمده‌اند هنوز در کانادا زندگی می‌کنند و این رقم نسبت به سایر برنامه‌های مهاجرتی این منطقه بسیار بالاتر است.

این خبر اندکی پس از آن منتشر شده است که نوا اسکوشیا اعلام کرد جمعیتش به یک میلیون رسیده است. در فصل نخست سال ۲۰۲۱ تعداد ۵,۶۹۶ نفر از سایر کشورها و مناطق کانادا به نوا اسکوشیا رفته‌اند و به جمعیت این استان ۲,۸۷۷ نفر اضافه شده که بیشتر رشد جمعیت در فصل نخست یک سال از سال ۱۹۷۱ است. نرخ نگهداری مهاجران در استان نوا اسکوشیا نیز ۷۱ درصد است که بالاترین در استان‌های آتلانتیک است.

این پایلوت در تاریخ ۳۱ دسامبر رسما بسته خواهد شد اما اداره مهاجرت کانادا همچنان از طریق این پایلوت تا ۵ مارس ۲۰۲۲ درخواست‌های افرادی را خواهد پذیرفت که از پشتیبانی معتبر استانی برخوردارند.

پایلوت مهاجرت آتلانتیک یا AIP چیست و چرا پایلوتی موفق است؟

استان‌های آتلانتیک کانادا یکی از قدیمی‌ترین جمعیت‌های کانادا را دارد. بخش زیادی از نیروی کار در این استان‌ها در حال بازنشستگی هستند و معدودی از نیروی کار جدید هم جایگزین آن‌ها می‌شوند.

گرچه این مشکل در سراسر کانادا وجود دارد اما در چهار استان واقع در سواحل شرقی کانادا بیشتر به چشم می خورد: نیو فاندلند و لابرادور، جزیره پرنس ادوارد، نیو برانزویک و نوا اسکوشیا.

چالش‌های دموگرافیک داشتن جمعیت پیر مدت‌ها وجود داشته و برای پشتیانی از رشد اقتصادی در کانادا مطرح بوده است. هرچند علیرغم موفقیت برنامه مهاجرت استانی کانادا که در سال ۱۹۸۸ برای بر طرف کردن نیاز دموگرافیک و بازار کار منطقه‌ای راه اندازی شده است، استان‌های آتلانتیک کانادا همچنان با مساله نگهداری مهاجر دست و پنجه نرم می‌کنند.

برای همین پایلوت مهاجرت آتلانتیک در سال ۲۰۱۷ راه اندازی شد و طبق گزارش زمستانه اداره مهاجرت کانادا نشانه‌های اولیه موفقیت آن به چشم می‌خورد. این گزارش بیان کرده که پایلوت مهاجرت آتلانتیک نرخ نگهداری مهاجر در این مناطق را بهبود بخشیده است.

مهاجران با شغل و برنامه‌ای جهت اسکان که از طرف نهاد مسئول این کار دریافت کرده‌اند از طریق پایلوت مهاجرت آتلانتیک به استان‌های آتلانتیک کانادا می‌روند. این‌ها نشان می‌دهد که مهاجران بیشتر به خاطر عدم وجود فرصت‌های شغلی است که استان‌های آتلانتیک را ترک می‌کنند. آن‌هایی هم که می‌مانند اغلب به خاطر حضور خانواده یا دوستانشان در این مناطق است که تصمیم به ماندن می‌گیرند.