اداره آمار کانادا به تازگی مطالعه مهمی را در مورد جمعیت مهاجران کانادا انجام داده و منتشر کرده است. این بزرگ‌ترین به‌روزرسانی از سال ۲۰۱۷ است.
اداره آمار کانادا نتایج سرشماری سال ۲۰۲۱ را منتشر کرده است؛ این نتایج شامل جدیدترین تصویر آماری از تنوع قومی – فرهنگی و مهاجرت در کانادا است.
این بزرگ‌ترین به‌روزرسانی در مود جمعیت مهاجران کانادا از سرشماری سال ۲۰۱۶ است که نتایج آن در سال ۲۰۱۷ توسط اداره آمار کانادا منتشر شده بود.
اداره آمار کانادا که نهاد دولتی مسئول انجام و جمع آوری نظرسنجی‌ها و تحلیل داده‌ها در مورد افراد داخل کاناداست هر پنج سال یک بار فرم سرشماری اجباری را به هر خانوار داخل کشور کانادا ارسال می‌کند.
هدف از سرشماری در کانادا ارائه اطلاعات در مورد مردم و واحدهای مسکن کانادا بر حسب مشخصات اقتصادی، اجتماعی و جمعیت شناختی به دولت کاناداست. برای نمونه، اینکه چند نفر از مردمان کانادا خود را اهل قوم و نژاد خاصی می‌دانند، چه تعداد افراد داخل یک خانه زندگی می‌کنند، چه زبان‌هایی تکلم می‌کنند و سطح تحصیلات و درآمدشان چقدر است. این داده‌ها به دولت کمک می‌کند تا نیازهای کانادایی‌ها و مقیمان دائم کانادا را برای تخصیص بهتر منابع مالی به اقدامات مناسب و مرتبط درک کند.
داده‌هایی که به تازگی منتشر شده‌اند نشان می‌دهند که زندگی روزمره مهاجران در کانادا چگونه است.
- بیشتر بخوانید: جمعیت کانادا
افزایش تعداد کانادایی‌هایی که خارج از کانادا به دنیا آمده‌اند
این گزارش که عنوان آن “تصویر مهاجرت به کانادا” است نشان می‌دهد که ۲۳ درصد جمعیت کانادا از خارج از کانادا به کانادا مهاجرت کرده و اقامت دائم گرفته است.
این بزرگ‌ترین سهم مهاجران در جمعیت کانادا از سال ۱۸۶۷ یعنی سال تأسیس کانادا به عنوان یک کشور است.
این عدد برابر است با ۸٫۳ میلیون مهاجر در سال ۲۰۲۱.
اداره آمار پیش بینی کرده که جمعیت مهاجران کانادا تا سال ۲۰۴۱ تا ۳۴ درصد افزایش یابد.
رشد تازه واردان را می‌توان ناشی از اهداف روزافزون کانادا در جذب مهاجر دانست (برنامه سطوح مهاجرت به کانادا).
اندکی بالای ۱٫۳ میلیون مقیم دائم جدید بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ در کانادا اقامت کردند. بیش از نیمی از این تازه واردان یا حدود ۷۴۸۱۲۰ مهاجر در دسته اقتصادی وارد کانادا شده‌اند.
بیش از یک سوم این مهاجران یا ۳۶٫۶ درصد قبل از اخذ اقامت دائم داخل کانادا زنگی می‌کردند: یا به عنوان دانشجو یا نیروی کار و یا پناهنده.
در سال ۲۰۱۶ کانادا قصد داشت ۳۰۰۰۰۰ مقیم دائم جذب کند. در سال ۲۰۲۲ کانادا قصد دارد حدود ۴۳۲۰۰۰۰ مقیم دائم جدید را تا انتهای سال استقبال کند و تا سال ۲۰۲۴ قصد دارد ۴۵۰۰۰۰۰ مقیم دائم را جذب کند. انتظار می‌رود این اهداف یکسان باقی بمانند و یا وقتی برنامه سطوح مهاجرت ۲۰۲۳-۲۰۲۵ هفته آینده منتشر شد افزایش یابند.
اهداف مهاجرتی ظرف پنج سال اخیر افزایش داشته‌اند چرا که کانادا با کمبود نیروی کار مواجه است. حدود یک چهارم جمعیت کانادا تا سال ۲۰۳۰ به سن بازنشستگی می‌رسد. این کمبود نیروی کار با افزایش تدریجی تعداد مرگ و میرها و پایین بودن نسبی نرخ باروری در کانادا تشدید هم شده است.
اداره آمار کانادا اشاره کرده که ساختار سنی مهاجران اخیر جوان‌تر از جمعیت کلی کانادا است و این به کاهش اثرات کمبود نیروی کار کمک می‌کند.
بین ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ مهاجران حدود ۸۰ درصد رشد نیروی کار کانادا را رقم زده‌اند.
آسیا پیش‌گام است
در اغلب دوره‌های تاریخ کانادا اکثر مهاجران جدید از اروپا بوده‌اند اما سهم آسیایی‌ها (و مردمان خاورمیانه) در مهاجران جدید طی ۵۰ سال اخیر افزایش داشته است.
آسیا منبع برتر تازه واردان به کاناداست و این در سال ۲۰۲۱ هم نمود داشته است. سهم تازه واردان آسیایی نیز افزایش داشته است.
حدود ۶۲ درصد مهاجران تازه وارد در آسیا متولد شده‌اند و تنها ۱۸٫۶ درصد آنها هندی بوده‌اند. هند منبع اصلی تازه واردان کاناداست. فیلیپین حدود ۱٫۴ درصد مهاجران را به کانادا فرستاده است و بعد از آن چین با ۸٫۹ درصد قرار دارد. این اولین باری است که هند جایگاه برتری را در بین تازه واردان از آن خود کرده است.
آخرین باری که کانادا چنین درصد بالایی از مهاجران یک کشور را داشته است در سرشماری سال ۱۹۷۱ بوده که ۲۰٫۹ درصد مهاجران در آن سال در بریتانیا متولد شده بوده‌اند. اروپایی‌ها اکنون تنها یک درصد مهاجران جدید را تشکیل می‌دهند.
حدود دو سوم تازه واردان در سن کار قرار دارند
از هر پنج کانادایی بیش از یک نفر نزدیک سن بازنشستگی است که در تاریخ کانادا بی سابقه است. مهاجرت نمی‌تواند فرایند پیری جمعیت کانادا را متوقف کند اما می‌تواند نیروی کار جوان‌تر را وارد اقتصاد کانادا کند.
حدود ۱۰٫۹ درصد مهاجران جدید که بین ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ وارد کانادا شده‌اند جوان بوده و بین ۱۵ تا ۲۴ سال سن داشته‌اند. اکثریت قریب به اتفاق آنها بین ۲۵ تا ۵۴ ساله بوده‌اند. کودکان زیر ۱۵ سال ۱۷٫۱ درصد تازه واردان را تشکیل داده‌اند.
در ضمن، سهم کانادایی‌های نسل دوم (فرزندان مهاجران) که جوان‌تر از ۱۵ سال هستند و حداقل یکی از والدین آنها مهاجر است در سال ۲۰۲۱ به ۳۱٫۵ درصد افزایش داشته است حال آنکه در سال ۲۰۱۱ این رقم ۲۶٫۷ درصد بوده است.
در مقایسه با دوره قبل از پاندمی کرونا مهاجران بیشتری در کانادا کار می‌کنند. نرخ اشتغال مهاجران از سال ۲۰۱۶ دو درصد افزایش داشته است اما این نرخ برای جمعیت متولد کانادا تغییر نکرده است.
مهاجران جدید خارج از تورنتو، مونترال و ونکوور ساکن می‌شوند
در سال ۲۰۲۱، ۹۲٫۲ درصد مهاجران جدید کانادا در یکی از کلان شهرهای دارای بیش از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت زندگی کرده‌اند. این بیشتر از جمعیت کانادایی‌های متولد کانادا است که ۶۷٫۷ درصد آنها در این شهرها زندگی می‌کنند. سهم بالای مهاجران در این کلان شهرها را می‌توان به جوامع مهاجران که به خوبی مستقر شده و پا گرفته‌اند (مثل تورنتو که ۴۶٫۶ درصد جمعیتش مهاجر هستند) مرتبط دانست.
مانند رویه ۵۰ سال اخیر، تورنتو (۲۹٫۵ درصد) ، مونترال (۱۲٫۲ درصد) و ونکوور (۱۱٫۷ درصد) در سال ۲۰۲۱ از اکثر مهاجران تازه وارد استقبال کرده‌اند.
از سوی دیگر سهم مهاجران ساکن در این سه شهر رو به کاهش است: در سال ۲۰۲۱ به ۵۳٫۴ درصد رسیده ولی در سال ۲۰۲۱ ین رقم ۵۶ درصد بوده است. مونترال بیشترین کاهش را داشته است: ۱۲٫۲ درصد در سال ۲۰۲۱ در مقایسه با ۱۴٫۸ درصد در سال ۲۰۱۶.
برخی از کلان شهرهای کانادا رشد جمعیت مهاجر قابل توجهی را داشته‌اند. منطقه‌ای در پایتخت ملی کانادا اتاوا به نام اتاوا گتینو افزایش مهاجر تازه وارد را داشته است: در سال ۲۰۲۱ جمعیت مهاجر این منطقه ۴٫۴ درصد افزایش داشته است در مقایسه با سال ۲۰۱۶ که این رقم ۳٫۱ درصد بوده است. جمعیت مهاجران یکی از بزرگ‌ترین مراکز صنعت تکنولوژی و اطلاعات، Kitchener-Cambridge-Waterloo در سال ۲۰۲۱ افزایش ۲٫۱ درصدی داشته است ولی در سال ۲۰۱۶ تنها ۱٫۲ درصد افزایش داشته است.
تعداد مهاجرانی که استان‌های آتلانتیک (نیوبرانزویک، نوا اسکوشیا، جزیره پرنس ادوارد و نیوفاندلند و لابرادور) را برای زندگی انتخاب می‌کنند رو به افزایش است.
بین ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۱ درصد مهاجران در کانادای آتلانتیک سه برابر شده و از ۱٫۲ درصد به ۳٫۵ درصد رسیده است. بیشترین رشد در نوا اسکوشیا بوده که از ۰٫۶ درصد به ۱٫۶ درصد رسیده است. بعد از آن نیوبرانزویک قرار دارد که از ۰٫۴ درصد به ۱٫۲ درصد رسیده است. جمعیت مهاجران جزیره پرنس ادوارد از ۰٫۱ درصد به ۰٫۴ درصد رسیده است و جمعیت مهاجران نیوفاندلند و لابرادور از ۰٫۱ درصد به ۰٫۳ درصد رسیده است.
نزدیک به ۱۰۰۰۰ مهاجر جدید در استان‌های آتلانتیک و از طریق برنامه مهاجرت آتلانتیک وارد شده‌اند. این برنامه برای پر کردن جایگاه‌های شغلی فوری و ضروری در این منطقه طراحی شده است. اکثریت آنها پس از یک سال کانادای آتلانتیک را برای زندگی انتخاب کرده‌اند.
به لحاظ مجموع جمعیت مهاجران در کلان شهرهای کانادا، ونکوور دومین رتبه را دارد: ۴۱٫۸ درصد جمعیت این شهر مهاجر هستند و نصف جمعیت (۵۰ درصد) شهرهای اطراف آن یعنی ریچموند و برنابی مهاجر هستند.
در بین ۴۱ مرکز شهر بزرگ کانادا، نسبت مهاجران در شهرهایی که نام می‌بریم نیز بالاتر از میانگین کانادا (۲۳ درصد) بوده است: کلگری (۳۱٫۵ درصد)، ابوتسفورد – میشن (۲۶٫۱ درصد)، ادمونتون (۲۶ درصد)، کیچنر – کمبریج – واترلو (۲۵.۴ درصد)، همیلتون (۲۵.۶ درصد)، وینیپگ (۲۵.۴ درصد) مونترال (۲۴.۳ درصد) و وینزور (۲۳.۳ درصد)
تنوع زبانی در کانادا
طبق سرشماری سال ۲۰۲۱ حدود ۴۵۰ زبان در کانادا تکلم می‌شود.
در مجموع، زبان مادری ۶۹٫۴ درصد مهاجران جدید انگلیسی یا فرانسوی نیست. اکثر مهاجرانی که بدون اینکه به زبان‌های رسمی کانادا تکلم کنند وارد کانادا می‌شوند گفته‌اند که عربی (۱۰٫۳ درصد)، تاگالوگ (۸٫۴ درصد)، ماندارین (۷٫۹ درصد) و پنجابی (۶٫۵ درصد) حرف می‌زنند.
اما حدوداً از هر چهار مهاجر یک نفر گفته که زبان اولش انگلیسی است. این مهاجران اغلب هندی، فیلیپینی و آمریکایی هستند.
مهاجرانی که زبان اول خود را فرانسوی اعلام کرده‌اند حدود ۶٫۵ درصد مهاجران جدید را تشکیل می‌دهند. اندکی بالای ۳۰ درصد آنها اهل فرانسه هستند و بعد از آن اهالی کامرون (۱۱٫۵ درصد)، ساحل عاج (۸٫۴ درصد)، الجزایر (۵٫۸ درصد) و جمهوری دموکراتیک کنگو (۵٫۷ درصد) قرار دارند.
اکثر مهاجران جدید می‌توانند به انگلیسی یا فرانسه مکالمه کنند
با اینکه اکثر مهاجران جدید زبان اول خود را انگلیسی یا فرانسه اعلام نکرده‌اند اما ۹۲٫۷ درصد آنها یعنی ۱٫۳ میلیون تن از مهاجران جدید گفته‌اند که می‌توانند به انگلیسی یا فرانسه مکالمه کنند.
دو سوم مهاجران جدید گفته‌اند که در خانه به طور مرتب انگلیسی یا فرانسه حرف می‌زنند و اکثریت آنها در خانه انگلیسی حرف می‌زنند.
داده‌ها همچنین نشان می‌دهد که ۷۶٫۴ درصد مهاجرانی که قبل از دهه ۸۰ میلادی در کانادا ساکن شده‌اند و زبان مادری‌شان زبان رسمی کانادا نبوده در خانه به طور مرتب به انگلیسی یا فرانسه حرف می‌زنند خواه به تنهایی یا همراه با زبان دیگر.
